Her evlilik sonsuza dek süreceği düşünülerek yapılır. Fakat gün gelir kişilerin boşanması, evliliğin yürütülmesinden daha sağlıklı olabilir.

Boşanma davası evlilik birliğinin yasal olarak sonlandırılması sürecidir. Boşanma Davası; Anlaşmalı veya Çekişmeli bir şekilde,Aile Mahkemesinde açılan bir dava türüdür.

Anlaşmalı boşanmada; evlilik en az 1 yıl sürmüş ve taraflar birlikte başvurmuş veya bir eşin davasını diğer eş kabul etmişse evlilik birliği temelden sarsılmış sayılır. (Anlaşmalı Boşanmaya ilişkin daha önce ayrıntılı bir makale paylaşmıştım.)

Kanunumuza göre Çekişmeli Boşanma, genel ve özel sebeplere dayalı olarak açılabilir. Genel Boşanma sebepleri, evlilik birliğinin temelinden sarsılması sebebine dayalı olarak açılabilir.

Medeni Kanun’da belirtilen Özel Boşanma Sebepleri:

• Zina (Aldatma) Nedeniyle Boşanma Davası (TMK m. 161),
• Hayata Kast, Pek Kötü veya Onur Kırıcı Davranış Nedenleri ile Boşanma Davası (TMK m. 162),
• Suç İşleme ve Haysiyetsiz Hayat Sürme Sebepleri ile Boşanma Davası (TMK m. 163),
• Terk Sebebiyle Boşanma Davası (TMK m. 164),
• Akıl hastalığı Sebebiyle Boşanma Davası (TMK m. 165).

TMK Madde 161: “Eşlerden biri zina ederse, diğer eş boşanma davası açabilir.

Davaya hakkı olan eşin boşanma sebebini öğrenmesinden başlayarak altı ay ve her hâlde zina eyleminin üzerinden beş yıl geçmekle dava hakkı düşer.

Affeden tarafın dava hakkı yoktur.”

Kanunumuza göre; eşlerden biri, diğer eşin kendisini aldattığını öğrenirse, zina nedenine dayalı olarak dava açma süresi, kendisinin aldatıldığını öğrendiği tarihten itibaren altı aydır.

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/14938Kararına göre:

“Davacı-karşı davalı kadın “evlilik birliğinin temelinden sarsılması” sebebine dayalı olarak, davalı-karşı davacı koca ise, öncelikle zina (TMK madde 161) sebebine, olmadığı takdirde “evlilik birliğinin temelinden sarsılması” sebebine (TMK.md.166/1-2) dayanarak boşanma davası açmıştır.

Zina, mutlak boşanma sebebidir. Sebebin gerçekleşmesi halinde birlik temelinden sarsılmış sayılır. Her iki hukuki sebebe birlikte dayanılmış ise, zinanın ispatlanması halinde, bu sebeple boşanma kararıverilmesi gerekir. Böyle bir durumda artık genel boşanma sebebinin şartlarının gerçekleşip gerçekleşemediğine bakılmaz ve bununla ilgili ayrıca bir hüküm oluşturulması da gerekmez.

Toplanan delillerden, davacı-karşı davalı kadının, Şener isimli şahıs ile imam nikahlı olarak birlikte yaşadığı, hakkında yakalama emri bulunan Şener’in kadının yaşadığı evde yakalandığı anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında kadının zinası ispatlanmıştır. Bu durumda, kocanın karşı davası yönünden kadının zinası (TMK. md.161) sebebiyle boşanmalarına karar verilmesi gerekirken, boşanma kararının 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun166/1. maddesine dayandırılması usul ve yasaya aykırıdır.

Ne varki, her iki davada tarafların boşanmalarına dair verilen karar temyiz edilmediğinden kocanın karşı davası yönünden boşanma sebebinin “zina” (TMK. md.161) olarak değiştirilmesi suretiyle hükmün gerekçesinin düzeltilerek onanması yönüne gidilmiş (HUMK. md.438/son) ve davalı-karşı davacı kocanın aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında katan temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.

4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini,186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece,tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK madde 4, TBK madde 50 ve 52) dikkate alınarak davalı-karşı davacı koca yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.

Türk Medeni Kanunu’ nun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen davalı-karşı davacı kocanın ağır ya da eşit kusurlu olmadığı,bu olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. md.4 TBK. md.50, 51, 52, 58) dikkate alınarak

DAVALI-KARŞI DAVACI KOCA YARARINA UYGUN MİKTARDA MANEVİ TAZMİNATA HÜKMEDİLMESİ GEREKİR.

Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.”