Türk Medeni Kanunu’ nun 164.maddesinde terk, özel ve mutlak boşanma sebeplerinden biri olarak sayılmıştır.

TMK madde 164: “Eşlerden biri,evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmemek maksadıyla diğerini terk ettiği veya haklı bir sebep olmadan ortak konuta dönmediği takdirde ayrılık, en az altı ay sürmüş ve bu durum devam etmekte ve istem üzerine Hâkim veya noter tarafından yapılan ihtar sonuçsuz kalmış ise; terk edilen eş, boşanma davası açabilir. Diğerini ortak konutu terk etmeye zorlayan veya haklı bir sebep olmaksızın ortak konuta dönmesini engelleyen eş de terk etmiş sayılır.

Davaya hakkı olan eşin istemi üzerine Hâkim veya noter, esası incelemeden yapacağı ihtarda terk eden eşe iki ay içinde ortak konuta dönmesi gerektiği ve dönmemesi halinde doğacak sonuçlar hakkında uyarıda bulunur. Bu ihtar gerektiğinde ilan yoluyla yapılır. Ancak, boşanma davası açmak için belirli sürenin dördüncü ayı bitmedikçe ihtar isteminde bulunulamaz ve ihtardan sonra iki ay geçmedikçe dava açılamaz.”

·        Evi terk eden eşin, evlilikten doğan yükümlülüklerini yerine getirmemek kastıyla haksız bir şekilde evi terk etmesi;

·        Evi terk tarihinden itibaren en az 4 aylık sürenin geçmiş olması,

·        Geçen 4 aylık terk süresinin dolmasından sonra Aile Mahkemesi Hâkimi veya Noter aracılığı ile yasaya ve usule uygun bir“EVE GERİ DÖN” ihtarnamesinin gönderilmesi,

·        Evi terk eden eşin, eve geri dönebilmesi için gerekli olan seyahat ve ihtiyaç masraf tutarının evi terk eden eşe kapıda teslim yöntemi gönderilmesi,

·        Eve Geri Dön ihtarnamesinin evi terk eden eşe tebliğinden itibaren de en az 2 aylık sürenin geçmiş olması gerekmektedir.

Önemli olmayan sebeplerle ortak konutu terk eden bir eş,zaman geçtikçe yaptığı davranışın doğru olmadığını, böyle bir sebeple evliliği sona erdirmenin giderilmesi (telafisi) mümkün olmayacak bir hata olacağını anlayabilir. Kanunumuzda ortak konutu terk etmiş olan eşe düşünme süresi olarak 6 ay verilmiştir.

Davaya hakkı olan eş, terk eden eşin eve dönmesinin yararlı olacağına inanıyorsa, mahkeme kanalıyla dördüncü ayın sonunda, iki ay içerisinde ortak konuta dönmesi için ihtarda bulunabilecektir. Maddede ayrıca bu ihtarın gerektiğinde ilân yoluyla da yapılmasına imkân tanınmıştır.

Yasada, eşlerden biri, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmemek maksadıyla diğerini terk ettiği veya haklı bir sebep olmadan ortak konuta dönmediği takdirde ayrılık, en az altı ay sürmüş ve bu durum devam etmekte ve istem üzerine Hâkim tarafından yapılan ihtar sonuçsuz kalmış ise; terk edilen eş, boşanma davası açabilir.

Diğerini ortak konutu terk etmeye zorlayan veya haklı bir sebep olmaksızın ortak konuta dönmesini engelleyen eş de terk etmiş sayılır.Terk sebebiyle boşanma davası açma hakkı, her iki eşe de tanınmış bir haktır;eşlerden birisi terk edilmişse terk edene karşı boşanma davası açabilir.Başlangıçta evi terk etmekte haklı olan eşin bu haklılığı ona süresiz olarak konuta dönmeme hakkını vermez.

Terke dayalı boşanma davasının açılabilmesinin ön koşulu ise, TMK 164.maddenin ikinci fıkrasında belirtilen terkin süresi, şartları,şekli düzenlenen ihtarın varlığıdır. Eş söyleyişle, terk nedenine dayalı boşanma davası açılabilmesi için, önce yasanın aradığı koşullara uygun ihtar isteğinde bulunulması gerekir. Dolayısıyla, Hakim tarafından yapılan -ihtar-,terk sebebine dayalı boşanma davasının, dava şartıdır.

İhtar isteğinde bulunabilmenin koşulu; boşanma davası açmak için belirli sürenin (dördüncü ayının) bitmesi yani, eşin terk eyleminin üzerinden en az dört ay geçmiş olmasıdır. Bu halde mahkemece verilecek ihtar kararında; davet edilen evin açık -ayrıntılı- adresi gösterilmeli, davet eden eş evde bulunmayacaksa evin anahtarının bulunduğu yer belirtilmeli; davet edilenin yol gideri konutta ödemeli olarak gönderilmeli ve özellikle davete ikiay içinde uyulması gerektiği, aksi halde bunun doğuracağı sonuçların nelerolduğu, açıklanmalıdır.

Kanunda gösterilen süreler Hâkim veya taraflarca değiştirilemeyeceğinden; konuta dönmesi istenen eşe -iki aylık- süreden farklı bir süre verilemez ve bu sürenin ihtarda yer alması geçerlilik koşuludur.

Zira, Kanun koyucu, yasada yer alan sürelerde her türlü olayın etkilerinin ve tepkilerinin sona ereceğini bir karine olarak kabul etmiştir. Bu sürelerin değiştirilmesi, bunlara ayrı bir süre eklenmesi düşünülemez.

Maddede yer alan süreler karşı tarafça ileri sürülmese dahi Hâkim tarafından re’ sen dikkate alınır ve özelikle de ihtardan sonra iki ay geçmedikçe dava açılamaz.