Anlaşmalı boşanabilmek için Türk Medeni Kanunu’ nda hükmedilen “anlaşmalı boşanma şartları” bireyler açısından yerine getirilmiş olmalıdır. Kanunun ilgili maddesinde yer alan anlaşmalı boşanma şartlarına sahip olmayan kişiler açısından anlaşmalı boşanma davası açabilmek mümkün değildir.

Medeni Kanun'da anlaşmalı boşanma 166.Maddenin 3. Fıkrasında hüküm altına alınmıştır. Bu maddeye göre eşlerin anlaşmalı olarak boşanabilmeleri için bazı şartlar aranmaktadır. Bu şartlar şunlardır:

·        Evlilik en az bir yıl sürmüş olmalıdır.

·        Tarafların anlaşma protokolü düzenleyerek mahkemeye başvurmuş olmaları gerekir.

·        Eşlerin boşanmak için birlikte başvurmaları veya bir eşin açtığı davanın diğer eş tarafından kabul edilmiş olması gerekir.

·        Hâkim’ in tarafları bizzat dinlemesi (Kanun bu şartı getirmekle tarafların boşanma ve şartları konusunda iradelerini serbestçe açıkladıklarına kanaat getirildiğinin görülmesini amaçlamıştır.Kişilerin sadece avukatlarının duruşmada olması yeterli değildir. İradelerini hâkim huzurunda serbestçe açıklamaları gerekir.)

·        Hâkim’ in boşanmanın mali sonuçlarına ve çocukların durumuna ilişkin düzenlemeleri uygun bulması şartı (Taraflarboşanmanın mali sonuçları ve çocukların durumu hakkında da anlaşmaya varmalarıgerekmektedir. Bu konuda anlaşma protokolü ileride problemlerin yaşanmasının önüne geçebilecek bir şekilde ayrıntılı bir şekilde düzenlenmelidir.

Yukarıda açıklanan şartların tamamının varlığı halinde Hâkim başka bir delil aramadan boşanmaya karar verir. Bu şartlardan biri bile gerçekleşmemiş olursa TMK. 166/3. maddeye göre boşanma kararı verilmeyecektir yani bu durumda anlaşmalı boşanmadan bahsedilemeyecektir.

Anlaşmalı boşanma davası tek celsede biter. Duruşma gününde hâkim tarafları dinleyerek ortak iradelerinin serbest bir şekilde açıklandığına kanaat getirmelidir. Yani taraflar anlaşmalı boşanmaya yönelik iradelerini özgür bir biçimde mahkemede açıklamalıdır. 

YARGITAY 2.Hukuk Dairesi 02/05/2005 tarihli 2005/6126E,2005/7139Kararında:
“Türk Medeni Kanununun 166/3. maddesi uyarınca anlaşmalı boşanmaya karar verilebilmesi için hakimin tarafları bizzat dinleyerek iradelerini serbestçe açıkladıklarına kanaat getirmesi ve boşanmanın mali sonuçları ile çocukların durumu hususunda taraflarca kabul edilecek düzenlemeyi uygun bulması şarttır.Hakim tarafların ve çocukların menfaatlerini göz önünde tutarak bu anlaşmada gerekli gördüğü değişiklikleri yapabilir. Bu değişikliklerin taraflarca da kabulü halinde boşanmaya hükmolunur.” denilmiştir.
Anlaşmalı boşanma davasında mutlaka tarafların hazır bulunmaları gerekmektedir.

Devam eden bir çekişmeli boşanma davasında, evlilik 1 yıldan fazla sürmüş ise; taraflar bir protokol hazırlayarak, anlaşmalı boşanmaya karar verilmesini isteyebilirler. 

Anlaşmalı boşanma davası bittikten sonra velayet kendisinde olmayan eş her zaman velayet davası açabilir. Müşterek çocuk kendisine verilmeyen diğer eş, anlaşmalı boşanma davası sonrası şartların değiştiğini ve haklı gerekçelerinin olduğunu ileri sürerek velayet davası açabilir.

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/4097 Kararına göre : Anlaşmalı boşanma davası temyiz edilirse, karar kesinleşmediğinden, anlaşmalı boşanma yönündeki irade rücu niteliğinde olur, bu halde anlaşmalı boşanma davası çekişmeli boşanma davasına dönüşür.

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’ nin Esas: 2014/20325 Karar: 2015/4097:

“...Taraflar Türk Medeni Kanununun 166/3. maddesi uyarınca boşanmışlar, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir. Anlaşmalı boşanma yönünde oluşan karar kesinleşinceye kadar eşlerin bu yöndeki diğer bir ifadeyle gerek boşanmanın mali sonuçları gerekse çocukların durumu hususunda kabul edilen düzenlemeleri kapsayan irade beyanından dönmesini engelleyici yasal bir hüküm bulunmamaktadır. Anlaşmanın bozulması ile anlaşmalı boşanma hükmü bütünüyle geçersiz hale gelir (HUMK .md. 439/2). Türk Medeni Kanunu’ nun 166/3.maddesi gereğince boşanmalarına karar verilse dahi davacının anlaşmalı boşanma hükmünü gerçekleşen anlaşmaya rağmen temyiz etmesi davadan açıkça feragat etmedikçe anlaşmalı boşanma yönündeki iradesinden rücu niteliğinde olup, bu halde anlaşmalı boşanma davasının "çekişmeli boşanma" (TMK m. 166/1-2)olarak görülmesi gerekir...’’